لذا ارتباطم را از گذشته قطع و فقط به واقعیتی اشاره میکنم که در بیست و چند سال پیش در این کشور بهوقوع پیوست و آن اظهارات برخی مسوولان تصمیمگیر بود. خیلی از آنها موبایل را کالایی لوکس میدانستند و ورود آن را به ایران غیرضروری میدانستند. اگر این مثال را با تفکر فرزندان و نوههای همان مسوولان مقایسه کنید به عمق تغییرات همزمان تکنولوژیکی و روابط اجتماعی پی میبرید. خلاصه با علم به واقعیت مذکور و با ارایه شناختی از ارتباطات و فناوری اطلاعات به تحلیل شرایط موجود کشور و در نهایت چشماندازی از این صنعت درکشورمان خواهم پرداخت.