نویسنده: لوبومیر نیستور - ترجمه : رضا نیک سیرت
*مقدمهدر فضای اقتصادی امروز ، هر بنگاهی تلاش می نماید که
هزینه ها را کاهش دهد و عمده بنگاهها ، این کار را از طریق کاستن از نیروی
انسانی انجام می دهند .
بسیاری از اقتصاددانان معتقدند که شرکتهای
بزرگ قادر به مدیریت در شرایط رکود اقتصادی بوده و می توانند در بلند مدت
برنامه ریزی نمایند و در تحقیق و نوآوری سرمایه گذاری کنند . اینک تمامی
شرکتهای مذکور مبادرت به اخراج افرادی می نمایند که دارای استعداد بوده و
قادر به تولید ارزش در آینده می باشند .
اما هر رکودی پایانی دارد و
پرسش مهم این است که بعد از آن چه اتفاقی می افتد . آیا شرکت ها شروع به
استخدام مجدد پرسنل خود خواهند کرد ؟ آیا امکان پذیر است که تمامی دانش ،
مهارت ها و تجربیات از دست داده شده را مجددا تحصیل نمود ؟ بسیاری از پرسنل
حسن نیت و اعتماد خود را نسبت به کارفرمایان قدیمی از دست داده اند و به
کار سابق خود باز نخواهند گشت . دیگران کسب و کار جدیدی را شروع نموده اند و
همان مهارت ها و تجربیات را عرضه می نمایند اما با قیمت بسیار بیشتر . در
کوتاه مدت اخراج پرسنل ممکن است یک راه حل باشد ، اما آیا ارزش آن را دارد ؟
آیا چنین بنگاهی قادر به ادامه بقاء خواهد بود ؟